- Μπερνούλι, εξίσωση
- Σημαντική σχέση της μηχανικής ρευστών που συνδέει την πίεση, την ταχύτητα ροής και το ύψος δυο περιοχών - κατά μήκος ενός «καναλιού» ροής - κάποιου ιδανικού ρευστού (ιδανικό καλείται εκείνο το ρευστό που δεν παρουσιάζει εσωτερική τριβή και είναι ασυμπίεστο). Η εξίσωση Μπερνούλι αποτελεί μία έκφραση της διατήρησης της ενέργειας στην περίπτωση των ιδανικών ρευστών και για την εξαγωγή της εφαρμόζεται το θεώρημα έργου ενέργειας. Θεωρώντας, λοιπόν, ότι το ρευστό βρίσκεται σε ένα τμήμα ενός σωλήνα ροής του οποίου η διατομή δεν είναι σταθερή σε όλο του το μήκος, παίρνουμε μια μικρή μετατόπιση του ρευστού κατά dV ώστε να εφαρμόσουμε τη διατήρηση της ενέργειας. Υποθέτουμε ότι στο ένα άκρο του ρευστού (χαμηλότερο με ύψος y1) η πίεση είναι p1 και η ταχύτητα υ1,ενώ στο άλλο (ψηλότερο με ύψος y2) είναι p2 και u2 αντίστοιχα. Mε βάση τη διατήρηση της ενέργειας, κατά μήκος της ροής, θα έχουμε ότι το έργο dW που παράγεται στη μονάδα του όγκου του ρευστού (dW = (p1-p2) dV) ισούται με το άθροισμα της μεταβολής της κινητικής dΕκ (dΕκ = 1/2ρ (υ22 –υ12) dV, όπου ρ η πυκνότητα του ρευστού) και της δυναμικής ενέργειας dU (dU = ρg (y2 – y1)dV) ανά μονάδα όγκου του ρευστού. Οπότε μπορούμε να γράψουμε για τα δύο διαφορετικά σημεία του ρευστού: p1 + ρgy1 + 1/2ρu12 = p2 + ρgy2 + 1/2ρu22, που αποτελεί την εξίσωση Μπερνούλι για αυτό.
Dictionary of Greek. 2013.